İstanbul Kabusu Şiiri - Orhan Dölen

Yokluğunla şaşırdım canım Allah a gitti
Ben ağlaya ağlaya sanki arşa ulaştım
Yoruldum aramaktan artık dermanım bitti
Bırakmıştım bak tekrar sigaraya bulaştım

Ceketi alıp çıktım vurdum kendimi yola
Karanlık sokaklarda bakındım sağa sola
Bir dakika durmadım vermedim hiçte mola
Seni bulurum diye istanbulu dolaştım

Gecenin bir yarısı saat tam iki buçuk
Ortalıkta kimse yok havada hayli soğuk
Ya bismillah diyerek hırlı hırsız it kopuk
Eli yüzü uğursuz adamlarla dalaştım

Üstüne üstlük birde Allah ım yağmur yağdı
Polisler sorsa şimdi hani kafa kağıdı
Velhasılı aldılar verdim bende ağıdı
Karakolda polisin telsiziyle söyleştim

Dişlerim zıngır zıngır ben sana kızmışım ki
Ayaklarım tutmuyor öyle bir gezmişim ki
Yokluğunla çıldırıp kafayı bozmuşum ki
Mazhar osmana gidip delilerle ağlaştım

Bir aralık dalmışım haberim yok kendimden
Düşmü gerçek mi bilmem sen gelmişsin ardımdan
Cümle alem uyuyor ne anlasın derdimden
Rüyamda sabaha dek ben seninle uğraştım