İbret-i Alem Şiiri - Orhan Dölen

İbret-i alem için ağlar mezartaşları
Anlatır hikayelerin en şahanesini
Bizim gözümüzdeki timsahın gözyaşları
Buluveririz hemen işin bahanesini

Alan satan omazsa bütün pazarlık kocar
Kimi el sırtından yer kimi cebinden harcar
Şeytan denen açıkgöz o menfaatçi tüccar
Ateş pahası satar günahın tanesini

Kurttan kuzu doğarmış buymuş dünyanın hali
Açın sırtına yüklü karnı tokun vebali
Ağakapısı yoldur ta evveller evveli
Kimse ziyaret etmez fakirin hanesini

İstediğime servet isteyenede ilim
Buyurmuş rıza göster her şeyi bilen alim
Sus bari taş olsaı benim çatallı dilim
Zenginin malı yorar züğürdün çenesini

Kırkından önce hayat gönle mülktür taşınmaz
Kırkından sonra ecel gönle yüktür taşınmaz
Bu işlerin sonunu hiç mi kimse düşünmez
Merak etmez imamın kayık tersanesini