İstanbul Gözlerinde Hayat Buldu

Ya gözlerin İstanbul’du
Ya da İstanbul, gözlerinde hayat buldu.
Hangi tepesine baksam, hangi sokağına girsem,
Hangi kaldırımında yürüsem,sen! .
Ey, ey aziz İstanbul, bu bendeki çaresizlik neden?

Martı çığlıklarında yükseliyor isyanım,
Üsküdar vapurunda anılar canlanıyor,
Aşkımıza tanıklık ediyor Kadıköy iskelesi,
Ve ben hala gözlerindeyim,
Boğazı seyrediyorum, seninle sensiz
Anlıyorum ki o İstanbul, İstanbul değil artık sensiz.

Ahır kapı açıklarında bir gemi,
Çıldırasıya çalıyor sirenlerini,
Ben alamıyorum senden kendimi,
Gemi uzaklaşıyor, kayboluyor ufukta,
Öylece donakalmışım, sanki ne varsa uzaklarda,
Yani sevgili seni İstanbul kadar, İstanbul’u sen kadar sevdim.
Sana, sana ne kadar yakınsam,
Ve ben ve ben o kadar çaresizdim.
Seni İstanbul gibi sevdim.