İstanbul Gözlerimde Ağlıyor

İstanbul gözlerimde ağlıyor bu gece
Boyuna bir sağanak düşüyor yanaklarımdan
Utanıyorum, çökmüş kalmışım kaldırımlara
Arsız bir sokak lambası
gösteriyor yüzümü,
İşte bu adam der gibi
Bi adam gelip resmimi çekiyor
Dört bir yanım deniz,boğuluyorum
Mülteci bir çocuk su satıyor
İçim acıyor, içim dışım yanıyor
Farkedilmekten nefret ediyorum
Bir kadın gelip mendil uzatıyor
Boyuna bir sağanak yanaklarımda
İstanbul gözlerimde ağlıyor...

Bir vapur yanaşıyor,
kalabalık rıhtımlara
Bir telaş başlıyor,
biryakadan öbür yakaya
Deniz durgun, martılar suskun
Martılar ölüm orucunda
Yüreğim kırgın, gözlerim vurgun
Bir yarısı göç etmiş bakışlarımın
Bir kıyıdan öbür kıyıya
Ceplerimde, umutlarım gibi tükenmiş
Simit kırıntıları...

Sensizlik kadar yoksulum
Hiç doğmamış kadar yokum
Boyuna bir sağanak yanaklarımda
İstanbul gözlerimde ağlıyor..
Bilmiyorum, farkında mıyım zamanın
Yaşlı bir teyze saati soruyor
Saat onikiye sen var
Saat onikiyi sen geçiyor
Aklımdan bir sen geçiyor
Vapurun en ucunda
Minibüsün arka koltuğunda
Başını cama yaslamışsın
Hayal ettiğim yerde değil başın
Elinde bir şiir kitabı
Büyük ihtimalle "Can Yücel"okuyorsun
Arasına gül koymuşsun
en sevdiğin sayfanın
"Unutma Sevdiğin kadar sevilirsin"
Yalancı çıkartıyorsun şairleri
Ben seviyorum,Sen gidiyorsun
Boyuna bir sağanak yanaklarımda
İstanbul gözlerimde ağlıyor

Gün ağaracak birazdan,
Saba makamında bir ezana karışacak
İçimi cızlata cızlata sessiz dualarım
Dilerim; çok mutlu olursun
Dilerim ki ; Seni unutamayanı unutursun
Büsbütün senin olsun bu sehir
İçinde bana ait bir sen yoksa
Neyleyim bu sokaklari
"Benim yerime de sev"
Bekletme Hayatı
Bu kadarına raziysan yaşa gitsin
Kaç kişiyiz savunan sevdayı ?
" Allahaısmarladık"
İçimden bir sen geçiyor yarınlara
İçinden bir ben gidiyor uzaklara
Yüreğimde on yüz milyon bir acı
Yanaklarimda boyuna bir göz yaşı
Rıhtımda bir kadın ölüyor
İstanbul gözlerimde ağlıyor...