İstanbul'da Yokoluş Şiiri - Kağan İşçen

İstanbul'da Yokoluş

üsküdar'da dar yürüdüm
kaldım kalakaldım
çocuk parkı sabahlı şaşı bir hüzünde
gözlerim fıkiyeli ihtiyar ağustos
bıçkın salgın dönüşsüzlük suratlarda
belki sen belki orta halli kadın kalçaları
vapura dar bindim geniş heyecanlı
anladım ağustos benim benim huzursuzluğum
beşiktaş'ın sırrı var
bıçak açmaz ağzını
boğaz'ın iki kıyısı kör mil çekilmiş gözlerine
kalın bir çizik var üstümde
tanımazsın beni

beklemek çok sesli
ölüm sirenleri
konuşmak
bu olmalı
boğaz şiire düşman bugün
son vapurlar anlamsızlığa kıyak

istanbul'da çifte yokoluş serüveni
şahane tedirgin içrek
istanbul istanbul olalı
böyle kaybetmemiştir kendini
böyle sessizlik mahkumu
istanbul ilk mutsuz çocuğunu doğurdu
sessizliğimi
serin bir imgede düşlerin büyüklüğü