İstanbul’da Yalnız bir adamım
Bir çocuk gülüşünde saklı bütün sevdalarım
Saf, temiz ve umursamaz dünyasında
Ve bir gökyüzü yalnızlığında kaybolup giderken bütün umutlarım
Bir gölge kadar sessizleşiyor bütün çaresizlikler
Bir orman yangını misali yanarken yüreğimin ateşi
Nadasa bırakılmış toprağımdan yeniden filizlenmeyi hak etmiyor mu?
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta