İstanbul’da Yalnız bir adamım
Bir çocuk gülüşünde saklı bütün sevdalarım
Saf, temiz ve umursamaz dünyasında
Ve bir gökyüzü yalnızlığında kaybolup giderken bütün umutlarım
Bir gölge kadar sessizleşiyor bütün çaresizlikler
Bir orman yangını misali yanarken yüreğimin ateşi
Nadasa bırakılmış toprağımdan yeniden filizlenmeyi hak etmiyor mu?
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta