İstanbul'da Üşüyen Şiiri - Kağan İşçen

İSTANBUL'DA ÜŞÜYEN

-attila ilhan’ın anısına

istanbulda üşüyordum sıcacık
üstelik beşiktaşta üstelik aşksızdım
vapurlar üsküdara yetişme telaşında oluyordu
ben seni arıyordum

istanbulda üşüyordum için için yanarak
dolmabahçenin gözleri kapalı korkusuna kapılıyordum
yağmuru ilk defa istemiyordu martılar
gülüşlerimi sana giydiremiyordum

istanbulda üşüyordum
taksimi mutsuzluğumuzdan sakınarak
ortalık zifiri karanlığa bürünüyordu
bir İstanbul bir ben böyle yapayalnız kalıyorduk
İstanbul sensiz kalan hep ben oluyordum

istanbulda üşüyordum usulcacık
damla damla çay içiyordum
İstanbul seni içiyordum
Ortaköyde ağlamaklı bir masada oturuyordum
İstanbul önümden çekilmiyordu
Vapurlar bir bir yollarımı kesiyordu
İstanbul yeminle yalnız seni seviyordum

İstanbulda üşüyordum ufacık
ben üsküdara böyle uzak ölemem
boğaz köprüsüne şiddetli küsüyordum
gece beni imkanı yok tanımıyordu
İstanbul seni anlamıyordum

İstanbulda üşüyordum sonsuza dek
İstanbul demek sonsuz demekti
Sirkeci garında seni düşünüyordum
İlk defa ölmekten korkuyordum
İstanbulda yalnızlığım böyle gemileri yakarak
İstanbul geri dönüşümüz yoktu biliyordum

İstanbulda üşüyordum zehir zemberek
Üzülüyordum
hırçın tırmanıyordum yokuşlarını
gölgeler beni korumuyordu
İstanbul aşkın beni üşütüyordu
Üşüyordum

İstanbulda üşüyordum
Tepeden tırnağa kar yağıyordu
Martılar denizin canına kıyıyordu
Selimiye kışlası gözyaşlarını gizleyemiyordu
Ağlıyorduk
Ağlıyordum

İstanbulda üşüyordum
Yapraklar yağmuru unutmuştu
Ağaçlar kuşları korumuyordu
İlk akşam hüznüyle haliç bizi görmüyordu
Galata şişmiş gözlerini oğuşturuyordu
İstanbul güzelliğini unutmuştu
Sultanahmette ağlıyorduk
Duyuyordum

İstanbulda üşüyordum
Dokunduğum her ses sessizliğim oluyordu
Piyer lotiye seni anlatıyordum
Anlamıyordu
Ağlıyorduk
Ağlıyordum

İstanbulda üşüyordum
Bulutlar silah gibi beynimde patlıyordu
Yağmurluyduk
Yağmurluydum
İstanbul bize aldırmadan uyuyordu
Biliyordum
İstanbul bizi harcıyordu
Kendimizi unutmuştuk
ilk ışıklar inme gibi içimize işliyordu
uğulduyorduk

istanbulda üşüyordum
sokaklar bana inanmıyordu
ilk pişmanlığımı yaşıyordum
gözlerimi nerede bıraktığımı bilmiyordum
kumkapıyı hayalliyordum
İstanbul gözlerimi vermiyordu
Aldırmıyordum

Bacaklarım tir tir titriyordu
Beyoğlunda bir yokuşu iniyordum
Düşünüyorduk
İstanbul seni düşünüyorduk
Ayrılıyorduk

,,,,İstanbulda üşüyorduk
sen ve ben tümden üşüyorduk
İstanbul bir yerinde yanık izleri olmalı
Sokak sokak yanıyorduk
Yanıyordum

İstanbulda üşüyorduk
Balıkçılar bu işe şaşıyordu
Gülüşüyorduk
Yanılıyordum

İstanbulda üşüyordum
kadıköy bunu hiç bilmeyecek
sessizliğimizi boğazda bile duyacaklar
sokak çocukları masal gibi dinleyecekler
biliyorduk
biliyordum

istanbulda üşüyordum
samatya güneşi unutmuştu
kar yağıyordu
gözgözü görmüyordu
birbirimizi duymuyorduk
fenalaşmaktan korkuyordum
İstanbul hiçbir zaman benim olmayacak
ağlıyordum