Uçuşur kubbelerden avlulara kuşlar
Ulu çınarlar yaprak dökmüş kuşlar ki nerde kışlar
Güneş batar efsaneleşir İstanbul’un surları
Rüzgâr anlatsın savrulan yapraklar gibi asırları
İstanbul şehri böyle binlerce sonbahar görmüştür
Her renk anaforlaşıp sihri bir saltanat sürmüştür
Deniz bulutlarla kaynaşıp yapraklarla oynaşır
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
