hem yağmur hem güneş
bir var bir yok
hayat gibi düş gibi
saray duvarının gölgesinde yürüyorum
dörtbir yan ekim kırmızısı
istanbulun sonbaharı başka olur
birden yerler sararır
yaprakların hışırtısı aslında
burukluğun utangaç inlemesidir
kara, sararmış kahverengi ile kızıl
gri ise bir keder melodisidir
gökyüzünden boğaza düşen
en büyük uzaklık sonbahardadır
çünkü en çok sonbaharda insan
kendisiyle baş başa kalır
bir sarayın dibinden yürüyorum
yabancılaştıkça, yabancılaşan
sararmış yaprakların utangaç iniltisi
bir de kırık ışıklar
kösnüllüğü arttıran
peki, neden şairlerin semtidir sonbahar?
(Ekim Issızlığı Saçların, Özgür yay. 2009.)
Kayıt Tarihi : 18.4.2016 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!