İstanbul'da Pısırık Şiiri - Kağan İşçen

yağmur renkli paltomda akşam kokusu
yolda bastığım hayatımın dalgası sırık
gerdanına dokunsam gözlerimin buğusu
karanlığı deler şu birikinti su ışıması
sevişken cesur tutkulardayım bir ölüm pısırık

uyanır mı hey paltomu yola çalsam bu kez
çağıramam aşka sesim küçük kısık mı kısık
bu ne kuyruklu yıldız dökülmüş yere ne tez
aynalar düşmüş sokağa gökyüzüne kırık
buhar olmuş gece nedendir üstüme yakışması

kendimde değilim ahret mekan ayyaş bulanık
yalancı ihtiyar körkütük gidi mi gidi pis teres
sanki yağmurun yola çıkması kırıştırması pes
istanbul'a küfretmiş gibi kendi içine gömük