İstanbul da olmak! ! ! !

istanbul da
olmak
geçti
içimden

yedi tepeler
sultanlar şehrinden
ne yere batan sarayı
ne dolmabahçe

seninle olmak
vardı
kuzguncukta,
boğazda
ya da; olanı biteni
izlemeliydik
köprülerin altında

akşamdan
kalmışlığımızı
vermeliydik
poyrazlara

sessizliğimizi
katmalıydık
martıların
çığlıklarına

güvercinleri
yemlemeliydik
sevdamızı bağlamalıydık
kanatlarına

bir falcının avcunda
okunmalıydı
geleceğimiz
geçmişimiz
bugünümüz

iç çekmeliydim
ela gözlerinle
buluştuğumda
dudakların titremeliydi
göğsündeki yalnızlığıma

gözlerimiz dalmalıydı
dalgalar kırıldıkça
koca gövdeli
takaların altında

ve hemen
irkilmeliydik
bağıran vapurların
sayılı anları hatırlatışıyla

istanbulun
unutulmaz aşklarına
anıt olan kız kulesine
bakıp........bakıp.......

gün geceye teslim
olmaya başladığında
bizde bir kule mi
kurmalıydık aşkımıza

neden mi!

cevabı; sende saklı

keşki anıtsız olsak
bugünü
yaşayabilsek doyasıya

belki kız kulesi bile
birgün kaybolacak
moraran dalgalarda....

yinede;
İstanbul da olmak geçti içimden......
acı tatlı ne varsa.................

01.01.2006-antalya'dan sevgiler