İstanbul'da bi garip
İstanbul'da bir garip oluyor insan
kızın adı Nisan
anasının adı İsfehan
İstanbul'la
o garipler gitti gidesiye
kaldılar veresiye
İstanbul
taşı toprağı altın
altından mıdır nalı atın
Çalışmayana ekmek yok
atın beyler atın
bol keseden atın
İstanbul'un insanı
bir garip tir ki garip
sonunda Mayıs'a verdiler Nisan'
ı
köyden beşik kertmesiydi
Yakıştılar iki garip bir hamama
İstanbul'da yaşamak hayli zordur
paran yoksa
Öldüğündeherkesten farklı değildi
İsfehan'ın hikâyesi de
9/Ağustos/2012/Perşembe/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 9.8.2012 09:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)