İstanbul'da Bir Adam Şiiri - Filiz Ekinci

Hey koca İstanbul,her karışında ne aşklar gizli kimbilir
Ne masallar,ne destanlar yaşanmış,söylenmiştir
İşte benim de masalım bunlardan biridir
Anlatsam dinler misin İstanbul,bu aşk ne menem bir şeydir.

Avare gibi dolaştırır insanı sokaklarında
Ruhunun sesini dinlersin,martıların çığlıklarında
Bazen bir gemi güvertesinde,bazen Galata Köprüsü’nde,bazen de Beyoğlu’nda bir restaurantta
Oturup,şarabımı yudumlarken kederle,seninle dolar içim bir İstanbul akşamında.

Masalım gelir aklıma; sen düşersin yüreğime
O vakit ne yapsam,söz geçiremez kalbim bedenime
Hafif bir rüzgar eser,sanki kokunu getirir,uzaklardan bana
Çayımı yudumlarken,hayalin belirir karşımda,bir İstanbul sabahında.

Bazen kaçıp,gitmek isterim bu şehirden
Ama seni burada bırakıp,gitmek var ya
İçim yanarak,kalbim sızlayarak; yapabilir miyim acaba
Gözlerim dolar,düşüncelere dalarım,bir İstanbul ayazında.

Sana karşı yaptığım hatalar gelir aklıma
Bakamam içimi yakan gözlerine,dokunamam dudaklarına
Kızarım kendime,haykırırım niye yaptın diye
Bulamam cevabını,ama bilirim ki tek sevdiğim sensin; anlatırım İstanbul’a ismini,hece hece.

Dolaşırım serseri mayın gibi İstanbul gecelerinde
Teselli ararım dumanı tüten sigaramda,içki kadehlerinde
Hiçbir şey unutturamaz seni bana,varlığın tüm benliğimde
Hüzünlü bir şarkı çalar,seni yaşarım bir İstanbul türküsünde.

Ben anlatırım,İstanbul dinler; sırdaş olur martılar
Seni anlatır bana,seni hatırlatır gezdiğim tüm sokaklar
Gözümün önünde canlanır sisli hatıralar
Sevdan daha da büyür,taşar yüreğimden; ben ağlarım,İstanbul ağlar.

Affedemem kendimi bir türlü,sana yaptığım haksızlığı
Sana ihanetin bedeli sensizlik,bilemezsin bunun acısını
Dilerim yürekten,beni bağışlamanı
Yakarırım İstanbul’a,bağışlasın sevdiğim beni; gülerek karşılarım o zaman İstanbul yarınlarını.

Bir yağmur yağar; damlaları sen diye çarpar yüreğime
Yürürüm yalnız,ıslanırım; üşürüm sen yoksun diye
Gözyaşlarım karışır yağmur damlalarına
Islanırım ölesiye; bir İstanbul yağmurunda.

Bir adam gezer İstanbul’da; amaçsız,sevgisiz,ümitsiz
Bir adam,yıkılmış,sensiz,çaresiz
Yüreği yanar,koşmak ister kollarına
Şiirler yazar sana,senin bilmediğin,bir İstanbul masalında.

Bir adam; darmadağın,omuzları çökük,başı öne eğik
Kaybolur dar bir sokağın sonunda,hızlı adımlarla
İstanbul’da bir adam; ben
Arar seni her köşesinde İstanbul’un; sorar İstanbul’a ama cevap alamaz İstanbul’dan!