İstanbul'da Aşk'a.. Şiiri - Mehmet Işık Ron

aşk ne ki ey sevgili,
ki her adı geçtiğinde dikenli bir gül gibi...

mevsim sonu bir yaz günü
bir aşk karmaşasında çırpınmaktaydı
yaralı bir serçe gibi yüreğim...

sevdanın gözlerinde çektim ciğerlerime
her nefesi...
her nefes bir sevinç şelalesi...

kelimelerin, bırakıp bir köşeye
en aşık suretlerini,
umuda dönüşmesi
mevsim sonu bir yaz gecesi.

ve ey sevgili her aşkın ayarını
yükselten bir ayrılık vaktiydi
aşkını zirvelere çıkaran bir otogar bunaltısında...

sesine, uçurum gözlerine hasret saatler
belirirken günlerin eteklerinde
ince bir sızı dizilirdi boğazıma.

bir kadim masaldan çıkardım
peri suretlerini,
söndüremediler gözlerimdeki karanlığı.
bir çığlık gibi istedi ruhum seni, seni...

mevsim sonu bir yaz günü
aşka ayarlı yüreğim açtı kapılarını
bir ışık patlaması içinde
ince bir karanlık sızdı...

ve ey sevgili kara bahtımın
kararmış damarları kör etti ışığımı..

fallarda ararken birbirimizi
karşımıza tanrı çıktı...

ey sevgili, ben tükenmekteyim
tükenmekte...