Biçare, bir koltukta oturuyordum.
8 saat sürdü, tarihe yolculuğum.
İşte geldim sana, canım İstanbul’um.
Gözlerinde kayboldum,
Esenler otogarında…
Çehren boğazı bezemişti, çoktan.
Yüreğime ilhamı dizemişti, yoktan.
Gönlüme de seni yazmıştı, aşktan.
Sebebini sorduğum,
İstanbul’un surlarında…
Eve her dönüşümde yazdım şiirimi.
Dakikalarca beklediğim treni,
Sabrımı zorlayan anlarda,
Gönlüme dolduğun,
Sirkeci garında…
Kimseler bilmiyordu ki seni.
Beni benden alan sesini…
Kesmiştin bir an nefesimi.
Tenime dokunduğun,
Sultan Ahmet Meydanında…
Karanlıktı hislerim, o loş ışıkta da.
Rotamdı gözlerin, yerin altında da.
Haykıramadım belki sevdamı; ama
Ümidimi soldurduğun,
Yere Batan Sarnıcında…
Kör olmuş bak gözlerim!
Âşık olduğum diyarı bile göremedim.
Yoksa yoksa yalan mıydı sözlerin?
Ruhumu öldürdüğün,
Topkapı Sarayında…
Yürüdük, Beyoğlu yordu beni.
Yanımdayken hasretin sardı bedenimi.
Sense göremedin bile sevgimi.
Bir perdelikti şansım,
Tiyatro odasında…
Gidiyorum; artık bu son veda.
Bir daha göremeyeceğim seni.
Dalgalıydı Marmara, yüreğim gibi.
Sessizdi elvedam,
Üsküdar vapurunda…
Nasip olur mu tekrarı? Bilemem.
Belki de bir daha gelemem.
Ey sevgili, seni yüreğimden silemem!
Kendimi kaybettiğim,
İstanbul’da, ah İstanbul’da…
Kayıt Tarihi : 2.4.2010 03:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)