İstanbul Bakışlım Minare Boylum

senle çoğaldığım
bir geceydi sabahlara
ömür arası…
bir gecekondu bu hikâye,
yıkılmadan önce
vakur bir dağ gibi
eyvâhlara! ! !
bir deli âşıktı
yüreğim öylesine..
öylesine,
bir sevdaydı bizimkisi
doğamadı,
aydınlığı
gözlerinde demlenen
sabahlara…

keskin bir sayıklama
gözlerinden,
kanatırken sızılarca
yüreğimi;
tutunamazdım ne garip!
olmazlara…
gözlerim,
sarılmışken gözlerine,
unuturdum;
bir ömürlük sensizliği..
öpücükler konardı,
kirpiklerinden…
bûseden bir makam için
beste beste,
yağardı güftelerin
dudaklarıma..

bir gurbet savrulmasıydı
bu inkisar;
duyamadığım ezanlar kadar
sensiz diyarlara…
hasretlerce bir yolculuktu,
gözlerimden
damla damla
hâtıralar…
öykünürdü yalnızlığım,
köyümün
toz dumanlı yollarından
koşup da gelen
hülyâlara..

sende durulduğum
apansız bir geceydi,
minare boylum,
biliyorsun;
sonrasız bir bilmece gibi
kaçışlarınaydı haykırışım:
“sen beni
sev-mi-yor-sun! ”
bin küsur zamandır,
umut topluyorum
her gece;
yıldızların
göz bebeklerinden
görmüyorsun…

çıldıracağım,
biliyorum..
bir gece,
pusudan bir hayal gibi
zülüflerinde saklanacağım..
sabah dokunmadan
ak tenine,
çılgınlar gibi ağlayacağım..
görünmesin diye
ceylan gözlerin,
bir kurşun gibi
güneşin alnına
kalemimle
saplanacağım…

ümitliyim
yine de
yüreğinden..
bir gece,
gözyaşlarınca
sonsuzluğa damlayacağım..
şiirlerimden sızıp
İstanbul bakışlarına,
ansızın,
bir ömürce
saklanacağım..

korkma!
bitmeyecek,
bu nağmeler..

şiir şiir, mısra mısra
yüreklere yaslanacağım..