istanbul da düştü içime telaşın
martılara yalan söyledim senin için
boğaz yeni uyanmıştı
ben istanbul ayazında
çamlıca gölgeliklerinde yeşil elbisenle seni aradım
asfalt yollarına düşürdüğüm gözyaşlarımdaki ılık manaydın hala
aldanmış bir ağustos akşamı aldandım ömrüm olduğuna
ellerindeki ücra nemdi oysa ömrün tek anlamı
yakalayıp da elinden kaçırdığın çiçek tozları
sevişirken göz kırpmak gibi kuşlara
Kayıt Tarihi : 23.5.2007 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!