İstanbul Aşkı Şiiri - Sabri Çıtır

seni andı ve derinden inledi konstantin son nefesinde,
sevgilisini kaybetmenin hüznüyle yanarak...
Teslim etmedeyken ruhunu,dudağından hece hece ismin dökülüyordu.
Can tenden ayrılıyordu,dil hala seni mırıldanıyordu,İstanbul,İstanbul...!

müjde verdi kainatın efendisi güzel insanlara senin adına.
fetih muştusunu kalplere nakşetti o veciz hadisiyle.
ne mutlu o kumandana ne mutlu o askerlere...!
bunu duyan,Eba Eyyub el Ensari; doksanında şehid oldu surlarının dibinde.
Ve daha niceleri ve daha binlercesi asırlar boyu dayandı kapına.
gaye mazhar olmaktı meth-i Resulullah'a.

Toprağında canlar yatar, nice kefensiz aslanlar yatar.
şereftir bana sende yaşamak,şereflendirdiklerinle beraber.