İstanbul Ağlarken Şiiri - Hasan Arpaci

Sen suyu çok seviyorsun,
Islak halimden korkuyorsun.

Sen deniz'i çok seviyorsun,
Dalgalarından ürküyorsun.

Sen yağmuru çok seviyorsun,
Islanmaktan kaçıyorsun.

Sen güneşi çok seviyorsun,
Ama gölgeye sığınıyorsun.

Sen İstanbul’u çok seviyorsun,
İstanbul, ağlarken gidiyorsun.

Sen doğayı çok seviyorsun,
Ruhunu ondan esirgiyorsun.

Seni; sevenleri sevmiyorsun,
Çünkü kendini zehirliyorsun

Belki,
Sen; beni çok seviyorsun...
Ondan mı çay gibi demliyorsun

Galiba,
Ben seni çok seviyorum,
Hiç bir yere gitmiyorum,
Tatbikî sensiz,
Nefessiz...

Hasan Arpacı,2005,Üsküdar