İstanbul’um…
Yazarım gene sana demiştim ya, biliyorum uzun zamandır yazamadım...Ama sakın seni unuttuğumdan sanma…İhmalimin sebebi sana sevgimin azaldığından da değil, bilirsin seni bir başka severim ben -ki senden başka sırdaşım yok …Sadece acıdan muzdarip kalemimi ancak avutabildim, sana gelebilmek için satırlarla...
Kasım ayı girerken zemheri bir soğukla üşüttü değil mi seni de ben gibi? Her yerin bembeyaz…Ama sana gelinlikte bir başka yakışıyor, defalarca giymene rağmen her seferinde bir başka oluyorsun.Gerçi damat olmadıktan sonra gelinlik giyip çıkarmışsın ne anlamı var.Ben mi? Ben sadece vitrinleri süsleyen gelinliklere bakıyorum uzaktan ve düşünüyorum cansız olmalarına rağmen onları giyen mankenler ne kadar şanslı diye, hepsinin yanında bir partneri var..Bak dinle! Konuştuklarını duyuyorsun değil mi? Gecenin inip sokaklardan el ayağın çekilmesini bekliyorlar öpüşmek için…
Sabah uyandığımda önce uyku mahmurluğuyla küçükken rüzgarın uçurduğu pamuk şekerimin gökyüzünden bana yağdığını düşündüm lapa lapa.Kış eteklerini silkeliyormuş meğer. Çatılar kışlık battaniyelerini örtmüş bembeyaz.Balkona ilişti gözüm, içim sancıdı, bomboş bir kutu. Miniğim…Olmadı bu sefer…Defalarca azad ettiğim kuşlar boşuna beklediler seni, sebiller boşuna bekledi. Çok uğraştın hayata tutunmak için zayıf kanatlarınla,minicik bedenini çok sürükledin ama olmadı işte…Soğuklar gelmeden göçeden kuşlar gibi sende bedenini toprağa, ruhunu sonsuzluğa uçurdun…Göçtün…Oysa ki nasıl da çabalamıştım hissiz bedenine can katmak için, eminim annen olduğumu sanıyordun,ağzına yem verirken etrafında sevinçle bir tur atıp tekrar ağzını açarak. İyileşiyorsun sanıyordum, ama o son verişimmiş yemini ve suyunu. Sabahın ilk ışıkları nasılda ısıtmıştı çoktan katılaşmış bedenini…Şimdi bomboş kutun öylece duruyor balkonda, kaldıramadım, belki görür de göklerden, belki…belki…Haberin var mı bunlardan İstanbul’um? Sebillerinde güvercinler yıkanırken, hiç haberin oldu mu benim miniğimden?
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
