İstanbul'a Şiiri - Hasan Eroğlu

Gönlümde yeditepe adına bir şarkı bestelenir
Senin için inler nameler, kemanın tellerinde
Benzersiz temaşanla bulutlar destelenir
Mevsimler sobelenir, zamanın ellerinde

Evladınım ben senin ayrılmam hiç dizinden
Anne şefkati olursun derbeder düşlerime
Abı hayat misali güzide denizinden
Bir katre su damlatsam, çorak gülüşlerime

Yalının balkonundan gemilerini izliyorum
Kimisi demir atmış, kimi geçiyor aheste
Derununda sana dair bir tutku gizliyorum
İsmin dilimde virdim, aldığım her nefeste

Firakına düçar kalmışsam şayet
İçimdeki bahçenin gülleri solar
Bir caminin avlusunda bulsa ömrüm nihayet
Ruhumdaki billur fanusa bengisu dolar

Bu şehrin semasında yıldızlar başka parlar
Gecenin eli boğaza şefkatle dokunur
Denize konuk olur yazlar baharlar
Yakamozlarda sürurun şiiri okunur

Onda güzellik bulur ölümün bile tasviri
Kimsesiz derviş gibidir Karacaahmet’te güz yeli
Her şey fani gerçeğiyle arınır gönül kiri
Bu gerçeğe ayna tutar makber denilen veli

Ben isterim ki İstanbul hep yekpare kalsın
Hüznün esaretine başını eğmesin
En halis dualardan nasibini alsın
Destansı görkemine nazar değmesin

Gözüm yok ne boş hevada, ne nafile hülyada
O benim hayatımın zemheri güneşi
Asırlardır yaşayan şu ihtiyar dünyada
Bulunmaz İstanbul’un ne benzeri ne eşi