İstanbul/sevdamın Son Durağı

İstanbul

İstanbul; yanlış sevdalar durağı,
İçime çöken sis
Ayrılığın hırçın dalgası.
Lacivert’e kucak açan vapurun dumanı
Boyası bitmiş sandık
İçimdeki ihtiyarın yorgun gözleri
Bölüşmeye hazır bir lokma ekmeğim.
Sevdam, kavgam
Hasretin sert toprağı
Avazımın teri,
Alnımın çilesi,
Özlemim,
Nefesimin ıslığı.
Ayrı düştüğüm gurbet ellerde,
Gördüğüm gündüz rüyası.
Bir avucumda resmin,
Diğerinde hasretin yıkıntısı.

Hisar kalesinden bakınca,
O fatih gözlerle
Gururumun ortağı
Aydınlık olsa da koca şehir,
Karanlıklarda kalan
Kalabalıkta hüzün,
Hayalim,
Fikrim de sen
Sisli buhran geceler
Umutsuz yarınlarda saklı kalan
Ümit ışığı, dert ortağı
Yalnız ve sahipsiz mi kaldın?
Sende benim gibi.
Sen İstanbul’sun dünya şehri
Eğilme namerde,
Eğilmek bizlere göre değil,
Unutma sen fakirin umudu
Taşı toprağı altın,
Her karış toprağında benim kanım
Mukaddes diyar
Şarkılarda ki,sevda
İstanbul;
İstanbul yalnızların rıhtımı....
Vefasız gençliğim,
Geçip giden derdim,
İçime düşen kor,
Sevdamın son durağı

Mahmut Tuğrul AĞSU