Evin içinde bir oda, odada İstanbul
Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul
Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı
Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul
Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm
Yüceden mi geldin sen seher yeli
Daha dostum eller ile gezer mi?
Solmuş derler gül benzinin iziği,
Daha dostum eskisinden güzel mi?
O ne dedi, sen ne dedin varıncak?
Devamını Oku
Daha dostum eller ile gezer mi?
Solmuş derler gül benzinin iziği,
Daha dostum eskisinden güzel mi?
O ne dedi, sen ne dedin varıncak?
Kendi ağzından şairliğini şöyle anlatır Ümit Yaşar
'Tüm şairlik yaşamım dört ayrı bölümde toplanabilir:
Önce duygusal şiirler ya da halk deyimiyle 'aşk şiirleri' gelir. Ama bence duygusal şiirler yalnız aşkı işlemez. Ele alınan konular arasında varlık, yokluk, ayrılık, özlem ve ölüm gibi insan yaşamında yeri olan türlü yanlarım var.
Sonra, eski deyimle 'hiciv; halk edebiyatı diliyle 'taşlama', bugünkü sözcükle 'yergi' şiirlerim gelir.
Felsefi yönü ağır basan ve bence 'sözle yoğunluk’ sanatının en zor türü alan rubailere de gönül verdim.
Bir de eskilerin 'mensur şiir' dedikleri düzyazı biçimindeki şiirlerim var. Örneğin sahibini arayan mektuplar öyledir.’’
Bendeniz tarzı garipçilere benzer, ağzı romantik, bazı şiirlerinde hatta haifif arabeske kaçan çeşnisi ile kendine özgü bir şairdir, Ümit Yaşar diye düşünürüm.Yeteneklerini şiire iyi yansıtmasına rağmen seçici davranıp eleyememiş bu nedenle yazdığı bir çok güzel şiirin yanında kötü şiirlerde yazıp yayınlamıştır.
Hayatlarında aşkın sillesini yiyen daha henüz ayağı yere basmayan gençler onun şiirlerinde kendini bulur, sızlayan kalplerini onunla avuturdu bir dönem.Sade dili ve güzel anlatımı ile onu öven Baki Süha Edipoğlu onu bir bakıma şehirde yaşayan bir halk şairi diye nitelendirir.
İstanbul romantizmi Ümit Yaşar şiirlerinde zirveye çıkmıştır.Bir de şu şiiri var ki mesela;
ÜSTÜME VARMA İSTANBUL
Sana geldim, içim ümitlerle dolu
Beni sarhoş etme İstanbul, ne olur
Bir gün bende eririm caddelerinde
Çürür kemiklerim adım unutulur
Yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcak
Göğün, bulutların, denizlerin kalır
Oynama İstanbul, benimle oynama
Bir gün öldürür beni bu dert, bu kahır
Ezilmiş ellerim arasında başım
Bu yeryüzünde başka çarem kalmamış
İşte gelip kapılarına dayanmışım
Karşında yıkılmış bir duvar gibiyim
Beni sarhoş etme başım dönüyor,
Üstüme varma İstanbul, kederliyim.
Yarın ölüm yıldönümü ruhu şad olsun.
İstanbul sana aşığım
Bu şiirede aşığım...
Ustayı saygıyla anıyorum
herkesin sevgilisi..
her gece birinin koynunda..
ne güzelsin istanbul
viziten kaç para..
@..
Bir başka alem velhasılı İstanbul. kutlarım günün şiirini
Nereye baksam seni görüyorum sevgili.
Şiir gibi şiir.
Allah rahmet eylesin.
Evet aşk dediğin CİNNET geçirmek gibi ; olayları , çevreyi hasılı her şeyi birbirine karıştırır insan...Her bir yüzde aynı yüzü görür, her bir şehirde aynı şehri görür , gösterir...Çoğunlukla sevgili ona yüzvermez , ama o aynı delilikte berdevamdır...
ŞİİR VASAT...
Teröriste ...
Yak her yeri ; delirmişcesine , bombala , vur , kır ...
Kuduz gibi saldırıp ,''özgürlük yok'' diye haykır...
Söyle hangi güçlü devlet bu teröre göz yumar ;???
Zalim sensin , hakkın ölüm , vururlar takır takır...
Ayrı devlet kurmana izin verir mi bu bozkır...
Mehtabı ayrı keyif, keyifi ayrı bir dert
İstanbulda bir şair, şairde bir İstanbul
Nereye gidersen git, orada Istanbul. Nereye gidersek gidelim anilarimizda hep bizimle gelir... Ben siirinizi boyle anladim. Gercekten harikaydi! ! Yureginize saglik
he ya..
sevgilim de İstanbul'a benzer...
di!..
özellikle kapalıçarşıya!..
açamadım gitti!..
şehir ve insan aslında birbirine benzer...
nedendir diye soracak olana ise,yanıt veremem...
çünkü,dilim kısa kalır bunu anlatmaya..
mesela şu son cümlemde
nereye virgül konulacağını bile kestiremedim gitti...
en iyisi kırıp kirişi,gitmek gerek buralardan!..
mesela kapısı açık bir şehre!..
İstanbullu ağlasın ardımdan!:.
diyesim geldi,dedim de...
neyse,herkese saygılarımla...
Çok güzel şiir.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta