İstanbul Şiiri - Ömer Lütfü Demircan

Sen İstanbul,
Seninle dertleşmek,
Seni çizmek istiyorum
Ay yıldızların altında
Galata Kulesi’nden.

Canın mı sıkıldı
Gecenin bir yarısında?
Yakala İstanbul’dan bir tepe,
Gelir yüzyıllar öncesi
Gözlerinin önüne
Tıpkı sen İSTANBUL.

Bak, sol tarafımda Kız Kulesi,
Sağ yandan bir ses böler seyrimi;
“Ya Allah! .. Hu Allah! ..”
Sürtünen kızakların gıcırtısı,
İşte tam karşımda
Gemiler çekiliyor rampa yukarı
Sanki yıl 1453,
Bir yanda kılıç sesleri,
Ve tam karşıda beyaz küheylan.
Ay yıldızların altında
Galata Kulesi’nde ben
Seni çiziyorum İstanbul
Seninle baş başa! ..

Bu bir sevda İstanbul
Bu bir sevda.
Bu sevdanın hırçınlığını
Mavi sabahlara dost kılmak adına,
Gönülden bir selam yolluyorum,
Bağrında yatanlara.
Onlar ki,
Hepsinin yüreğinde
Yakın olmak vardı sana.
Hiç umutları silinmemiş,
Hiç düşleri bitmemiş,
Bir bahar dalında açan
Çiçekler gibi umuda fışkırmış
Alı al,
Moru mor,
Sislere bulanmamış
Bir sevdayla çiziyorum seni
Ay yıldızların altında
Galata Kulesi’nden
İSTANBUL…

Adın, çağıl çağıl
Bir sebil gibi
Islatır kuruyan dudakları,
Geçmiş hep seninle bezendi.
Bir zamanlar Tarih seninle yazıldı.
Şimdilerde Tarih’i sen yazıyorsun.
Sende başlar birçok sevdalar
Ve sürer, gider pembe umutlar.
Efkarlansa da gönüller
Zevk eyler insanı ezgilerin.
Bir piyanonun tınılarına
Nağme katan seni
Gönüllerden kopup gelen
Kar beyazlığında bir sevdayla yazmak,
Seni çizmek istiyorum, İSTANBUL.

Sen İstanbul,
Seninle olmak,
Kaf dağına terk edilmiş, sahipsiz
Ama gümbür gümbür atan
Bir kalbe ulaşmak kadar zor,
Bir kıtadan bir kıtaya
Yürümek kadar kolay.
Bir yanda Asya,
Diğer yanda Avrupa
Ve arada Altın Boynuz kancasıyla boğaz
Sanki, sarmaş dolaş.
Seninle;
Nakış nakış şiir yazmak,
Dantel dantel şiir okumak,
Ve yudum yudum şiir dinlemek,
Bir sevgi seli oluşturmak
Gibi bir şey.
Seninle duygular bir şelale
Dalmalı korkusuzca derinliklerine,
Her zerresi, bir uç uç böceği toprağın
Dilek tutmalı,
Her dikili taşın bir burç
Geleceğe dair fal bakmalı.

Açıl susam açıl,
Mutluluk var yedi tepenin ardında.
Bir savaştır seni görmek,
Bir akındır seni gezmek,
Bir barıştır seni dinlemek
Ve soluk almaktır orman orman
Sende yaşamak…

Bilesin ki seni ben
Bu şiirimin kaneviçesi yaptım.
Bir oya gibi işledim
Her hecenin arasına.
Türkülerin nağmesi
Şarkıların ezgisi
Ve şiirlerin buğulu sesi var oldukça
Sen hep şiirlerin
Kaneviçesi olarak kalacaksın.

Haydi bir şiir de
Sen söyle bana.
İçinde sadece İSTANBUL olsun…

(24/04/2005)