İstanbul Şiiri - Ömer Hüsamettin Yüzaklı

Sende yaşadım 40 yıl.
Yarı aç,yarı tok.
Park bekçileri beni tanır.
Otel katibimdir onlar benim.
Sabah olduğunu onlardan öğrenirim.
Parktaki kanapeler şiir defterim.
Maçkadaki çeşme banyom.
Çöp tenekeleri lokantam.
Sokak kedileri arkadaşım.
Gazete kağıdı üstüne kuruşmuş çilingir soframda,beraber karşılarız akşamı.
Bazı geceler rüzgar soframı kaldırır.
Oturup ağlarım işte o zaman.
Ey koca İstanbul.
Herşeyimi aldın benden.
Nereye gitsem,peşimden geliyor.
Vapur düdüklerin,martıların ve park bekçilerin.
Ben sana ne yaptım.
Bir ben mi fazlayım bu şehirde.
Çekip gideceğim bir gün görürsün.
İzmaritlerini kim toplayacak o zaman.
Çocukları kim karşıdan karşıya geçirecek.
Otobüste yaşlılara kim yer verecek.
Asık suratlı,pala bıyıklı park bekçin senin olsun.
Ben istermiydim böle olmamı.
Bir sevda geldi başıma.
Gözüm hiç birşeyi görmedi.
Sende yaşadım 40 yıl.
Sende yaşadım aşkın en güzelini.
Sende buldum,sende kaybettim.
Sende,sende.
Sen benim hatıra defterimsin,İstanbul.