İstanbul Şiiri - Hülya Sevinç

Yürüdüm büyük caddelerinde; yine eskisi gibi,
Bazı şeyler yerli yerinde hiç değişmemişti sanki,
Eski camilerin, tramvay, sarayların, kız kulesi...
Seneler önce bazen gittiğim; tatlıcı, hamburgerci...

Kalıcı olsa da kimi; misafirindi diğerleri,
Muhtaç olana hep kucak açan; anaç bir kadın gibi,
Herkesin yolunun düştüğü sığınacak liman gibi,
Dertlilerin derman, işsizlerin iş kapısı bildiği.

Kocaman gövden gibi tıpkı; heybetliydi yüreğin de,
İki kıta arasında türlü uygarlıklar geçse de,
Ne insanlar gelip geçti; senin için kan dökülse de,
Değerin biçilmez; taşın toprağın altındır yine de.

Tanıdığım dostlar yoktu şimdi; sanki hepsi bir hayal,
Yabancı artık bana; eskiden yürüdüğüm bu yol,
Hiç yaşanmamış gibi anılar; düşümdeki bir masal,
Yine de yerin dolmaz; güzel şehir sevgili İstanbul...