Bir şehir düşünün ki yağmur yağıyor,
Toprak kokusu yok…
Yağmurun karışacağı toprak yok…
Ne ilk ne de son…
Bahar yok çiçek yok…
Ne büyük hüzünsün,
Sen, İstanbul…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
duyarlı bir dokunuş. insan oğlu kendi eliyle kendine surları böyle örermiş. İstanbul u kendi elimizle yok ettik.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta