İstanbul Şiiri - Hacı Göktekin

İstanbul istanbul, ne çok özletin,ne çok özlettin kendini,
Herkese yurt oldun yuva oldun,bana çok gördün bir dilim ekmeği,
Taşi toprağı atın diye gelmiştim sana, yedin bitirdin gençliğimi.
Ama yine de seviyorum, çok özledim istanbul.

Okadar kadar çok insanı, bastın ki  bağrına,
Kimine mezar oldun, kimine de oldun ana,
Hem çook seviyorum, hem çok kızgınım sana,
Dünya gözüyle görüpte yaşayamadığım istanbul.

Boğazında gerdanin aydınlatır geceyi,
Yedi tepesinde camii, her köşede ayrı ezan sesi,
Adalari ayri güzel, Bır başka dir kız kulesi,
Çamlıca dan tüm güzelliğine bakmaya, doyamadığim İstanbul.

Çocukluktan gençliğe attiğim ilk adımım,
Hayallerim, Çocukluk aşkım, İlk sevdam,
İstanbul istanbul, deniz le ilk tanıştığım,
Suyuna daldığım,
Kalabaliğinda, kaybolma korkusu yaşadiğim, hayat okulunda bana, master yaptıran İstanbul.

Hayal edilemecek kadar güzel istanbul
Kimseye Anlatılamayacak kadar sözel istanbul
Paylaşilamayacak kadar özel istanbul
İstanbul istanbul, rüyalarıma giriyorsun istanbul.
Hacı GÖKTEKİN