İstanbul Şiiri - Ali Çelik 3

Kıyamete kadar kal, İstanbul sen, bin yaşa
Her sabah Çamlıcadan, seni etsem temâşâ
Dolmabahçe, Yıldız, Bebek ve Aşiyanı
Görmek için gidelim, kadim semt Beşiktaşa

Eminönü, Sirkeci, Galata'da curcuna
Ayyıldızlı bayrağı, as Hisarın burcuna
Senin gibi beldenin, eşi yoktur Dünyada
Bulamadım dengini, gittim en son ucuna

Eski şehrin surları, harab olmuşlar yer yer
Her bir taşı kıymetli, sen say ki bir mücever
Hoyratca da saldırsa, bazısı hain eller
Ayakta kalmış yine, muhteşem pek çok eser

Üniversite ve Camii, süslüyor Beyazıtı
Sultan Ahmet meydanda, Dikilitaş anıtı
İstanbulda özgürdür, dini, dili teba'nın
Fener'de Rumu yaşar, Balatda da çıfıtı

Eskidenmiş İstanbul, tamamı yedi tepe
Çamlıca Büyük Camii, boğazda altın küpe
Seküler iktidarlar, hoyratca tahrip etmiş
Kullanmış yetkileri, sorumsuz tepe tepe

Atasına, geçmişine, savaş açan bu Soysuz
Belli ki tarihini, okumamış şuursuz
Kapı açık olursa, hırsız bulur cesaret
Ev sahibini suçlar, olursa yavuz hırsız

İki kıta sana mülk, sevenin olsun varis
Senle aşık atamaz, ne Londra, ne Paris
Bir günah mı işledik? düştün nadan eline
Heyhat ki yağmalandın, doymak bilmez muhteris

Huzur mutad olunca, beleşciler usanır
Çölde yiten bedevi, serap görür, su sanır
Zor günleri atlatmak, şüphesiz kolay değil
Haramzade doymaz hiç, yiyip yiyip hırslanır

Selatin camiileri, her birisi şaheser
Hamidiye suları, Cennetten Ab-ı Kevser
İki kıta arası, koşturur hep mukimler
Boğazda ki vapurlar, yaparlar seyrüsefer

İki tünel, üç köprü, bağlar iki kıtayı
En kadim şehirlerde, temsil eder yektayı
Haliç ve Boğaz ile, Halikın hârikası
Şarkılar senin için, sana dizdim notayı

Fazla söze gerek yok, girmeyelim detaya
İstanbul anlatılmaz, düşmeyelim hatâya
İstanbulu fethedip, bizlere bağışladı
Fatihalar yollayalım, Ulu Fatih ataya