İstanbul sen ne İstanbul muş sun be
Taşradan geleni kendine benzetmen,
Aklını alıp loş ışıklarınla gece hayatınla hayatları bitirmen.
Güvenilmeyen suyunla havanla paranla insanlarınla.
Daha kaç ocakları söndürmeyi düşünüyorsun ah İstanbul.
Sen eski İstanbul değilsin.
İnsanları sıcak yetimi kucaklayan,kimsesiz leri barındıran.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim