Şafak vakti gelip indim Hareme,
Dermanımla doğsan gönül haneme,
Merhemini alıp çalsam yareme,
Dertlerle aramı açsan İstanbul,
Kanayan yaramı sarsan İstanbul.
Kimim yok, kimsem yok sahipsizim ben,
En az senin kadar talihsizim ben,
Aç susuz kaç gündür uykusuzum ben,
Bir tas bade sunsan içsem İstanbul
Uzanıp dibine yatsam İstanbul.
Yan gelip yatanı sevmez yaradan,
Yapalak da tutar, salmaz yakandan
Yıllarca çekiyor bıkmaz sevdandan,
Gönül terin döker ağlar İstanbul
Gönül terim durmaz çağlar İstanbul.
17.05.2004
Ali YapalakKayıt Tarihi : 20.8.2008 03:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Yapalak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/20/istanbul-1019.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!