Issız Şehir Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Yitik bir şehirim bozkırın ortasında
Toprağa gömülü suskun ve sessizim şimdi
Çekip gitti vefasız dostlarım uğruna can verdiklerim
Şimdi esen rüzgârların ve fırtınaların bile mola vermediği çorak bir toprak parçasıyım vasıfsız sıfatsız, tüm duygulardan arınmış.
Oysa ,
Her gelenin durağıydım bir zamanlar
Nice aşklar yaşandı nice acılara mekân oldum izleri kaldı dört duvar arasında.
Gidecek hiçbir yerim yok.
Kaçıp gitmek isterdim
Acılarımı bırakarak
Gençliğimi bırakarak
Hayallerimi hayal kırıklıklarımı bırakarak
Kaçmak isterdim
Gözlerin görmediği
Gönüllerin girmediği yerlere.
Şimdi düşünüyorum da bunca yalnızlığın bir sebebi olmalı
Neyin diyetini ödüyorum peşin peşin
Oysa hiç kalp kırdığımız yok
Hangi zülfü yâre dokunduk bilmeden.
Ey can,
Bitir artık bu yalnızlığın cezasını
Gel de uyandır gönül şehrimi can uykusundan
Gel de azad et beni üstümdeki ölü toprağından.
Gel de yeniden aydınlat şehrimi
Kurtar kör karanlıklardan
Gel de...

𝕯𝖊𝖛𝖗𝖎𝖒î
𝕸𝖆𝖒𝖆𝖐.22.10.2025