Issız Adam Şiiri - Halil Özçelik

Herkesin bir ıssız adası var.
Kiminin adası yalnızlık denizleriyle çevrili,
Kiminin ki mutluluk okyanuslarıyla.
Benim ıssız adamın
Dört yanında
Dört ayrı deniz var.

Sabahın ilk ışıklarıyla
Özlem denizine dalarım ilkin.
Her kayanın ardında bir yüz
Her çakıl taşında senden bir iz ararım.
Yosunlardan balıklara
Canlı cansız kabuklara seni sorarım.

Kolum kanadım kırık çıkınca özlem denizinden
Üzüntü denizine atarım kendimi.
Beni en iyi anlayan bu denizdir.
Ben ağladıkça o hırçınlaşıyor.
Dalga dalga dövünerek
Üzüntümü paylaşıyor.

Issız adamın kumsalında
Biraz dinlenince yorgun bedenim
Ölüm denizinin kıyısında
Dimdik dururum.
Ölüme meydan okur gibi.
Kalbimle beynim savaşa tutuşur.
Beynim yılgınlıklara yer yok derken
Kalbim
Sana kavuşmak için yanar tutuşur.

Sonra uzaklaşırım oradan
Gün batımına doğru.
Hiç sevmesem de bu saatleri
Seni bulmanın umuduyla
Dalarım umut denizinin koynuna.
Yüreğim umutla dolar yeniden.
Kurduğum hayaller
Rüyalarıma eklenir.
Umut oldukça yüreklerde diyorum
Sevgililer ömür boyu beklenir.