O da biliyor.
Kaldırımlar hiç bu kadar ıssız olmamıştı.
Öylesine,aniden yok oluvermişti körebe oynayan çocuklar.
Kor ateşte kestane pişiren yün şapkalı amcaların,
Bir de alıç satıcılarının sessizliği hakimdi
Söz derdik biz alıca...
Çocukluğumuzda görmediğimiz kadar iriydi her biri yok olmadan önce.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta