Israrla düşün dedin!. Şiiri - Ekrem Çiçek

Israrla DÜŞÜN dedin! Yeter AKILLAN!..

Bu coğrafya çöküşü yaşıyor;
Bu ülke İNSANLIĞIN BİTİŞİ’ni
BOĞAN GÖZYAŞINI taşıyor,
VİCDANIN topyekün GİDİŞİNİ!..

Milyonların AR DAMARI çatlamış;
ACIMASIZ BEYİNLERİN işine bak
Türkiye kötülüğü-ihaneti katlamış,
Çaresizsen; ÇARE SEN’sin diyor hak!..

Halkı soya soya donsuz bıraktılar;
Bir CANI vardı, onsuz bıraktılar,
Varlığı YÜKTÜ, sonsuz bıraktılar,
Hain, vicdansız, acımasız varlıklar!.

AÇLARIN bedduasını aldınız;
Sırılsıklam, ZAM YAĞMURU’nda
Hayaller alemine daldınız,
Boğuluyor o ZULMÜN çamurunda!..

Hakkım HARAM OLSUN, HARAM;
Nasip olmasın DELİKLİ PARAM,
Kapanmadıkça açtıkları YARAM,
Sakın karşıma çıkmasınlar, sakın!..

Tanrım İLAHİ ADALET diyor;
ADİL BİR YAŞAM nerde?
Senden başka gören-duyan yok,
Yıkılır gökkubbe perde perde!..

Yarab İNSANLIĞIN SONU’mu geldi?
MAHŞERİN PROVASI’nı yaşattın bize
AHIR ZAMANDA kulların,
Seninle kaldık yüz yüze!..

Israrla DÜŞÜN dedin;
AKIL verdim, AKIL sana
İNSANLIK İŞİN edin,
KULLUK bu mu bana?..

Halkı CEHALET teslim aldı;
Milyonların hakkını yediler
Sanki KURBANLIK bir MALDI,
Daha, daha yok mu dediler!..

Saraylarda LALE DEVRİ;
UÇURUMDA kapı kulların
Var mı kurtaracak bir YASA?
CANSUYU olsun onların!..

İNSAN OLMAK! Çok ZOR;
Başarmak SENİN İŞİN
Eritecek o ATEŞ, o KOR,
Bu ölmeden önce DİRİLİŞİN!..

Birlikten KUVVET doğar;
Bütün kötülükleri BOĞAR,
Gökten değil, SENDEN YAĞAR,
Seni SENSİN KURTARACAK!..

KOZU verdin eline;
İstediğin gibi kullan dedin
Çiçek derki; UYAN ARTIK,
Yeter, akıllan, AKILLAN dedin!..