İsra Ahmedoğlu Şiirleri - Şair İsra Ahme ...

sen miydin cevher-i ruh
sen miydin içimi titreten dehşet

bir çıldırış basıyor yüzüme
ruhumun rengini kaptırdığım
tutsak bir bahar döngüsünü

öfkem, doldukça kendi nasibine taşan
vahşet bir gürgen köküdür
kimse kalmadı masalara sığan sözcükleri
kimse kalmadı bunun için çabalayan
dönen bir tek öfkem kaldı yakışıksız ağrılardan
dönüyor, çünkü mevsimidir katıksız suyun

bana ölümle, çoğalış arasından
yaşanmamış günler bahşeden sızım
aklanıp paklanıp gırtlağıma soyunuşum benim
radyoda soysuz turnaların soy tükenişi
üşüdüm demeden, ısıtan ses genzimi
fesleğenlerimin iç daraltan sırrı

affetim o susuşu
evin ince yollarında
ellerimi ince ince kesen
adayarak bu yıkıcı düşü solguya
canımı kalınca hakkın tahtalarına
sözlerimi kiremit tozlarının boğaz gıcığına

iki yerinden kancaya takılmış
başka kuytulara hayran başkalıklarla
iki yerinden eksiltilmiş bu günahı
öfkenin gözlerine adadım

ne sen, ittirip unutmanın korkunç yüzünü

bedenlerin kabuğu
şahsi bir müşküle dönüştü
yüzünün kibriyle burun buruna
ağzının arsız şımarıklığından
içimin benekleriyle tutunduğum
gazete yalanlarından, ve

utanç sahalarında
ellerimin kanamaya olan arzularını
idam için
fetva bekliyorum

rengi kaçık bataklıklardasın sen

ben peşinde neye benziyorum biliyor musun, ben peşinde bir mülteci çadırına

elbisemin kırk yerine sinen kokuna bir şekilde karıştır beni
anka kuşu beklemede, filizler beklemede
çocukların çaresiz sabırları beklemede
dört kitapta tüm peygamberler

ben değil, serçe nişan alıyor göğsüme
ve nice şiire kan bulaştırıyorum
evet, yani evet çok teşekkür ederim kanlara
her şiir biraz kandır nasıl olsa
benim gönlüm bir toplama kampı değil ki fırat
oysa sevdiğim vakit uzak bir yangına duyulan meraka benzerdim

bu gece de kendimi yatak altlarına terk edilmiş yazmalar gibi buluyorum

ellerim bulanık bir yasağa girişiyor
bizse masum bir dönüşüm
kendince sadık
kendince âşık