benim de korktuğum anlar oluyor
benim de
bir kuş evim olsun istiyorum
en güzel evleri kuşlar alıyor
çocukların armalı kızaklarıyla
denizaşırı güneşaşırı
yolculuk yaptıkları
karlı bahçeden geliyorum
tutulan günlüklerden siliyorum
en çok kardeşi öldüğünde
bir ağaç evi olsun ister çocuklar
ağlayan bülbüllerle aynı masalda
benim de korktuğum anlar oluyor
rüzgar esiyor raylar onun
raylara gizlenen tohumlar onun
ispinoz koşuları
yoruyor huşu ağaçlarını
aklım kalıyor dökülen dallarında
benim de korktuğum anlar oluyor
ispinozlara dem tutuyorum
korkunca bu dilde düşünüyorum
yağmur değişti
bu ne güzel varlık olmak
artık her dilde düşünüyorum
benim de korktuğum anlar oluyor
kökler mi
göçebelik mi
iki ağaç hiç karşılaşmıyor ormanda
benim de korktuğum anlar oluyor
şimşekler bu geceye de sızarsa
karanlığın tamamlanmayacağını
anlatıyorlar
anlıyorum korkuyla
Kayıt Tarihi : 9.8.2007 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yedi düvele meydan okuyup kurtuluş yaptığımız günlerin ardından, onların ileriliği bizi geri kalışlığımız elbette korkularımızı bastırmayacak gerçeklerle doludur.
Bireysel ve toplumsal kişiliğe ulaşamamanın, batıyı taklit ederek yaşamanın sıkıntılarında, batı bizi nasıl görüyor sorunun gerçeği bizim korkularımızın kaynağıdır.
bu yalnızlık
küçük pembe elleri
kocaman avuçlarda ısıtılası
sokulganlığın sarıp sarmanılıası
sımsıcak kucaklanısası
küçük kız
yaşanmış dopdolu çocukluk
şanslı şair
iç
sevgilerimle..
'iki ağaç hiç karşılaşmıyor ormanda '
.....Kutlarım...
O hanımefendi her kimse bu gezide giydiği ayakkabılarını hatıra olarak saklamasını öneririm.
TÜM YORUMLAR (17)