Isparta Şiiri - Muzaffer Çavdar

Ey ısparta nede güzel söylemişler güllerin şehri...
koparıyorsun işte, acımasızca basıyorsun
bir gülü daha bagrına, kaygısızca
hep kırmızı gullerin olacak değilya...
işte artık bır esmer gulede sahıpsın
umurundamı sankı gerıde bıraktıgın.
onsuz, onun hasretıyle,hergun dırhem dırhem erıyenı dusunuyormusun...
özlemını hangı sokaga, hangı kaldırıma kusacagını
bılmeden dalından kopan yaprak gıbı.
bılmıyorkı bu genc nereye savursun kufurlerını
bu sehır ve benı tutan bırtek sen...
sen ve senın bu sehırde havaya savurdugun
ve orada oylece kalan senın suslerın
be ESMER KIZZ..
işte o saatteyım duslerımın yoruldugu
bılıncımın kursuna dızıldıgı
yuregımın mıtraryoz sesı gıbı carptıgı....
korkuyorum bırgun ımkansızı ıstersen
benden,
UNUT desen,
işte o zaman....
gıderken unutamadıgım yerden donup bakacagım sana
ilk adımımı attıgım anda
çunku, çünkü senı unutmak
yaşamak değilkiii.