İspanyol Paça Şiiri - Vural Kaya

işte bu kapı aralıkları var ya ama var bu aralıklar yüzüme kapalı
bu aralar bu kadar olur
yüz bilgileri hatırlıyorum ekseriyetle çenelerinden kavrayıp poz vermişler
bizden birkaç kuşak önce yani çocukluğumla rastlaşırlar
cansız hayalim hatıramdır meyanında eski aralıklarda eski kapılar
çok eski aralarda bir yerde çektirilmiş resimler için
kalp figürleri Abdi figürleri için o resimler hem 80’li yıllar falan yani
kıtlıktır karnedir moda kuyrukta çok beklemiş bir kız
seksenlere doğru evine yürümektedir
beride bi oğlan cumbaların altından, usul usul ıslıklarla o aralar
bir başka moda: İspanyol paça pantolon uzun yaka gömlek üç düğmesi fora
evlerde cümle odaları cümle odalarında çerçeveletilip asılmış baba
heybetli bir baba resmidir işte ilk bahis açtığımız resme kardeştir

benim safi çocukluğum işte biricik henüz hanesi boş yerler
kasabada bir ben bir istiklal gazisi anne dedem o aralar; gerisi ırgattır emeğe
sorsanız anlatır diyeceğim ama anlatmaz dili yok çocukluğumun anlatamaz
ama bir keresinde yalnızdım ve açtım işte acıkmak kederli bir şey sonuçta
ben o bütün kederli bilgilerle varım sonuçta
o aralar aralıklar bir Abdi vardı kasabada bir figür olarak Abdi,
Abdi gene var gene var
Abdi’nin ekmek fırını vardı
Abdinin ekmek fırını yok şimdi
Abdinin taş gibi bir kalbi

Abdi zannıma yani seksenlerde Abdi askerlikteyken
o kalp figürlü şeylerden çeneden kavranıp artistik şöyle edalı hani o resimlerden çektirmedi
işte o Abdi aralıklarında o aralarda bir yerde
odun ekmeği satardı Abdi mis gibi yayılırken kokusu ekmeğin
o koku o aralıklar çocuk oyunlarıma hücum ederdi
çelik çomağa misketlere körebelere hücum
yüz bilgileri bende kalmış hem mütemadiyen şeyler şimdi bunlar
Abdi ölmedi gerçi daha sağ
gidip bir ekmek aldımdı fırınından, almışım yani bilmiyorum o aralar
hatırlıyorum ama ermiyor işte aklım
çekip almış ekmeği elimden Abdi, çekip aldı yani Abdi bu, alır
başımdan nasıl kaynar sular bilseniz çocuksam da kaynar sular işte başımdan
ama diyorum oğlum sen yani bütün yüz bilgilerinle sen
ermeyen aklınla biricik çocukluğum sen sancıma
hayat bu ama anlıyorum Abdiler de var
Abdi yine var yine var

Abdi aklımdan çıkar mı hiç benim, çıkmaz
Abdi’ye sorsanız olan biteni hatırlamaz