İsmin Yok-ŞEHİTSİN Sen

Nerden başlasam anlatmaya bilmem ki
Uzun zaman oldu sen gideli...
kapadığında gözlerini sene bindokuzyüz kaç bilmem
İsmin yok, bildiğim tek şey şehitsin sen...
Kahpece, onursuzca deldi bağrını kurşun,
Patlayan bombalarda dağıldı bedenin
boncuk boncuk kırmızıydı gözeneklerinde terin.
kaç mayında can verdin, yüreğinde sevdiklerin.
Anan,bacın,evladın ve yüzünü belki de hiç görmemiş kundakta bebeğin...
kavuşmak ümidiyle tutuştuğun kadının, sevgilin...
Dağlandı yüreklerimiz, dağlandık hepimiz parçalandıkça bedenin...

Daha ne sevdalar yaşayacaktı gencecik kanı deli yüreğin,
Ne günlerini görecekti daha gözü yaşlı anacığın,kadının,sevgilin...
Vatan sağ olsun derken bilir misin kaç kere öldü sevenlerin...
Kaç ana resminle uyudu kimbilir gecelerce
Ve kaç baba içine akıttı yaşını öyle derin öyle sessizce
Kaç küçük çocuk sen gideli baba kokusuna hasret
Ve
Yüzünde yokluğunun verdiği mahsunluk içinde büyütüyor savaşa kahpeliğe nefreti gözlerinde...
Kaç yüreğe yuva gibi sıcak geliyor özlem kokan mezarın ve toprağında yeşerttiğin fidanın
Kaç ana sana dokunur gibi okşuyor başını, senden geriye kalan o küçük yadigarın...
Sen cennetin bir yerinde yarım kalan sevdaların, kavuşamadığın aşkların gölgesinde
Bekleşir sevdiklerin kavuşacak elbet ellerin hepimiz geleceğiz günün birinde...
Şimdi ferah tut yüreğini kapa o güzel gözlerini....
Gözün ardında kalmış gibi olmasın
Elbet alınır bir gün kahpece kurşun sıkan ellerden intikamın...