Perçinlenmiş gül külleri yağıyordu.
Cordenellé isimli, yığılmış enkazın üzerine.
Renkler siliniyordu yeşille, vedalaşıyordu insanlar sonsuzla.
Bulduğu siyah orkideyi kurtarmaya çalışıyordu Cordenellé
hiç değilse bir çiçek kurtulmalıydı arınma gecesinden.
Beyaza dönerken dünya, bilinenler karışmaya başlar.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta