kalmalarına hasret kaldığım bir gidişti bu seferki
beni geçtim yıldızlara bile hoşçakal diyemedin
bak uçurtmamız salınıyor gökyüzünde
ipin ucu ise
bir cinayet zanlısı rolünü üstleniyor boğazlarında
suskunluğuma esaretti yokluğun
bizi ayıran biz değildik
bizi ayıran kahrolası şehirlerdi
birgün çıkıp gelecekmişsin gibi
beklemek
o zile ilk basışın
Sesime gel;
Duvarları imgelerinle süslenmiş bir şiirden yazıyorum bu satırları sana
Gözlerinden bir tutam mavi çaldığım için atıldım ben bu şiire
Bakışlarım gözlerine prangalı, saçların kelepçe misali bileklerimde…
Sensizliğe hüküm giymiş bir suçlu suretim,
yalnızdım, ayrılıktı en acısı
sonuna koyamadığım noktalardı
kifayetini yitiren cümleler
bir salı günü ve öğle saatleri
suretini hafızama kazıdığım son günün eseri
bak gözyaşlarımın izleri
faşist bir ülkenin
karanlık sokaklarında
liberal düşünceyle sevdim ben seni
o denli imkansızdı birlikteliğimiz
dudağına ufak bir mermi kondururdum her gece
Bir şairin yaşayabileceği en susulası şeydir ayrılık.
Ucu bucağı gözükmeyen deniz misali.
Bindimi gemisine en ileriye gitmek ister, görünmeze.
Yeter ki uzaklaşsın ayrılık mahalinden.
Kendisini zanlı olarak görür, ayrılık suçunu işlemediği halde.
Cinayetlerini işler cinnetli gecelerinde.
merhaba bayan
ne kadar değişmişsiniz görmeyeli
göz altlarınızda çukurlaşmalar
ellerinizde azda olsa kırışmalar
oysaki gözleriniz
gözleriniz hala akdeniz
Son gözyaşın hançer olup saplandı sanki kalbime,
“Bırakma beni” derken, parmakların kaydı avcumun içinden,
Sıkıca tutmak istedim sıkıca sarılmak sana, azraile inat son kez öpmek,
Farkındamıydım ki azrailin bizi çoktan ayırdığının, seni çoktan yanına aldığının?
Erişemedim işte sana sevgili,
Benden ahım şahım bir gidiş bekleme
Karaya vurmaya gidiyorum buradan
İsmin isimsizliğime isim olur belki de kıyıda
Üstüme dökülen herbir damla gözyaşı ile
Hayat vermeye çalışacaklar bana biliyorum
Nerden bilsinler gözyaşlarının tenimi dağladığını
Ben giderken arkamdan bağırıyor yalnızlığım
“Yalnız bırakma beni” diyor hatırlıyor eski günleri
Oda özlemek istemiyor belki beni
Hiç istemesem bile “üzgünüm” diyerek çıkıyorum dışarı
Beni bekliyor azrail sanki randevulu gelmiş gibi
Ufak bir tebessüm etmeye çalışıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!