İsmail Türkmen Şiirleri - Şair İsmail Tü ...

Uzatalım duyguları Akdeniz’den Hazar’a
Bir ucunda sen dur diğerinde ben
Kurulacak hayalleri paylaşalım
Ne hayal kuracağız konuşalım

Telefon oyunu oynayalım,

Ben börteçineyim dağlar aşan.
Ben Ergenekon’um dağlar eriten.
Oğuz Kağan’ım budunu millet yapan.
Kürşat’ı özgürlük için Çinseddi’ni aşan
Ben Türkü’m medeniyet başlatan,
Kutatkubilig’i yazan.

Seni sarmak isteyen tenim
Dün geceye karıştı, sevdim seni
Güzelliğinde yüreğinin,
Dudaklarımız birleştiğinde alkol kokusunda,
Her nefes sen oldun gecede bana,
Okşarken ellerin avuçlarımı,

Gece seni hatırlattı her karanlığında
Gökyüzündeki yıldızında, ıssızında
Yolların çamura bezenmiş loşluğunda
Seni düşlerimde yaşadım, başkalığında

Yanmasında günlerin hasretinde yüreğin

Bir kalem aldım düşlerimdeki sevdayı çizmeye.
Sevgi verecektim çizdiğim resme.
Sürdüm kalemi, gökyüzüne.
Yıldızlar mavi oldu, karanlık yeşil
Bedenini sardı yeşili karanlığın,
Mavi yürek oldu, yarısı yeşil

Arayınca bulunmuyor,
Onsuz da olunmuyor
Kendine benzesin istersen
Buhar olup bulutlara yetişir

Sevgi yok ise bu dünyada

İçinde yaşadığım bu şehir bana yabancı
Sokaklarını bildiğim bu şehir
Yad el bana gerçekte, benim değil.
Çiçeklerini demetlediğim yağmurlarında ıslandığım,
Acılarında ağladığım, soğuklarında üşüdüğüm,
Bu şehir yabancı bana

Yalnızlık, mekân tutmuş yüreğine.
Sevgiyi, insanlığa hasretmiş.
Çevreye saçarken gülümseyen mutluluk,
Hüznü kendine mekân etmiş.
Bakmakta sevgi ile dünyaya

Alucra ey talihsiz köşesi yurdumun
Senin kadar vefalı olsa, el üstü yerler
Sen çalışır, üretirken yurduma
El üstü oluyor silah atan yurduma
Alucra ey talihsiz köşesi yurdumun,

Soğuk yüzünü gösterdiğinde mart gecesi
Dünya ya yağarken gülümseyen kar tanesi
Gülümsedi dünyaya içlerinden bir tanesi
Açarken gözlerini yüreğimin prensesi
Soğuk kar üstüne doğdu sevdamın bir tanesi