İsmail Türkmen Şiirleri - Şair İsmail Tü ...

Sarp kayalara ektim hayallerimi
Kimse ulaşmasın diye sanma
Acılara, riyalara dayanabilsin,
Kardelen misali, hayatın fırtınalarına,
Sevdanın acılarına, yalnızlığın ıssızlığına
Ayrılıkların ayazına dayansın diye.

Gülüşüne hayranım dudaklarında
Sevgine yarenim yüreğinde
Gözlerinin bakışında yakamozum
Nefesinde imbat.
Karlı dağlarımda kardelensin,
Düşlerde gezdiğim diyarda gül

Seni özledim Hazar kıyısında düşlerde,
El ele koşarken Kafkas yayalarında,
Her adında ruhuma dolan kır çiçeklerinde,
Seni özledim dağ eteklerinde
Ceylanların ürkek gözlerinde
Seni özledin tarın eşlik ettiği ırlamada,

sevdim bakışlarını, geceme aldım
sabah bakışlarında uyandım
sevgini yaşadım tan vaktine erdim
sevdam yapıp özledim seni

gülüşünü gördüm, sesini duymadım

Vatan borcu geldi çattı anam
Kına yaktın ellerime
Nedir diye sordum sana
Sen kınalı kurbansın dedin vatana
Yolladın beni, gözü yaşlı kışlama,
Yavrum, diye ağıt yakıp ağlama

Neyini seveyim ben senin söyle,
Işıl ışıl parlayan gözlerini mi,?
Zevklendiğinde mırıltılarını mı?
Neyini seveyim ben senin,
Ay ışığında parlayan,
Yumuşacık tüylerini mi?

Derya neylesin akan dereler olmasa
Dere neylesin?
Gökyüzünden düşen yağmur olmasa,
Gül ona bakar, akzambak ondan kokar,
Duygular onunla yıkanır,
Derya neylesin, damla su olmasa?

Ağaçlara anlattığın düşlerine ses olsam,
Gecelerine göz, düşlerine öz olsam
Hayallerinde topladığı beyaz papatyalar;
Gibi saçlarına taç olsam onurlansam
Sevdaya kapılıp da düşlerde, uzandığında
Sevgi ile tutacağı el, bakacağı göz olsam

Yorgun bedenini bıraktı yatağına, rahatlasın diye
Bütün gece dağlarda, yokuş demeden, dere demeden
Sırtındaki kumanyasıyla birlikte bedenini taşıyan
Kimi zaman dizlerine devreden taşımaları ayakları
Dinlensin ki gün batımıyla birlikte tekrar başlasın
O eskiden çok sevdiği bayırlarda kumanyasıyla bedenini

Kızıl akıyor Bulungir deryası
Yatağında kara, sahilinde yeşil
Üstünde mavi gök dururken
Kızıl akıyor Bulungir deryası.

Ergenekon’dan çıkış şenliği yok,