Bir kuş kadar hafif olsam
Söyleyecek hiç bir yalanım olmasa
Ve söylenmiş yalanlarım,
Sadece sevmeyi bilsem
Ve
Ömründen "hayatlar" çıkarmış onca insan varken
Ömürlerimizden birer "hayat" çıkaramamış olmamız,
Ah bu bizim bariz fakirliğimiz,
Ah bu bizim elimizden bir şeyler gelmeyişlerimiz.
Dalda bir çift kuş
Sen uçtun
Ben kaldım
Dalda asılı kaldı sevdam.
akşamüstü çaylarımızı yudumlarken
yarı mor
yarı ten rengi
gerçekliğimizle
masmavi ve yemyeşil
gelecek düşleri
Çok yandım ben sana çocuk
Hem de çok
Ölümüne yandım,
Öldürülüşüne yandım,
Bir de öldürülüş biçimine yandım.
Alıp başımı gitsem
Uçsuz bucaksız tepeleri aşıp
Dağlara çıksam,
Bir daha dönmesem.
Gelir misin? Desem
Herkes bir kez ölür,
Anneler çok kez.
Çünkü anneler yaşarken de ölür.
Sen gülerken
Yanındakiler de güler,
Çünkü gülmek meşakkatli değildir.
Ama sen ağlarken
Yanında kimse olmaz,
Yalnız ağlarsın.
Koşarak yarışmayı kazanamazsın belki ama,
Damarlarından ruhuna kadar uzanır
Yaşama ve kendine saygın.
Koşmak; birisinin önünde olmak değildir zaten
Varoluşun kendine ispatıdır
Acı
Bir araz bırakmıyorsa
Bir yerlerinde,
Gerçek acı değil
Sadece
Kekremsi bir hüzündür yaşadığın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!