sırılsıklam özlüyor seni
ellerim
denizler çalkalanıyor
öpüşlerinden
ve
sınırsız isteklerimden vazgeçiyorum
durmadan seğirip duran
gözlerim,
hissedemediğim uyuşmuş
kollarım
ve pır pır edip duran
yorgun yüreğim
yaşlanıyorum
kimseler farketmeden...
yuvarlanan kara bir lastiğin peşinde
salça sürülmüş bir dilim ekmeğin kavuran su özleminde
ne zaman çocuk oldum
gidiyorsun
içimde deli bir hüzün
sanki hiç dönmeyecek mişsin gibi
çünkü
sen benim cefamsın
her gidişinde
Hayat güzel bir şey olsa gerek
Öyle değil mi?
Peki ya yaşamak?
Yaşamak da hayat kadar güzel mi?
güldüğüme bakmayın,
yorgunum,
hem de çok yorgun.
belki hiç bir şey yapmamış olmaktan,
belki de çok şey yapmayı düşlemekten,
Ben kendimi sen sandım
Seni de ben
Bu yüzden
Tüm üzmelerim seni
Aslında kendimi üzmelerimdi
biz
senin gözlerindeki o bakışla
yaşam mağlubiyetlerimizi
siler atardık
hayatı bu kadar sevmiş olmamıza neden
senin o bakışlarındı muhtemelen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!