Ben senden
Sen ondan istedin
Benim sana verdiklerimi
Vermedi...
Vermedin...
Üçümüzde koşuştuk
Büyük ve kirli elleriyle
Dokunmaya kıyamıyordu
Üzülür; belki kırılır
Küçük o daha; incinir
Yaban otlarını temizlerdi
Her attığım adımın varışında
senin olmanı istiyorum,
her yerde sen varsındır umuduyla gidiyorum.
Ama senin ayak bile basmadığın topralardayım.
Ki gökyüzü çorak, dereler susuz,
çiçeklenmemiş ağaçlar çıplak.
Öldüğümü kokan leşimden anlayacaklar.
Ne bir gözyaşı akacak yüzüme
Ne de bir damla su vurulacak tenime.
Ne saçlar yolunacak başımda
Ne bir kimse saracak beni bedenine
Ne de yanacak kimse gittiğime.
sıcacık yatağında dalardı
yorgunluklarımız uykusuna,
sırasıyla birer bahane bulur,
hasretle kaçardık birbirimize
koparıp ayaklarımızı düşlerden.
Buca sokaklarının kuytusunda
Binalar, köprüler, ağaçlar...
ayaktadır da
Görünmez; yıkılmıştır dünya..
Renkleri dökülür göklerin
Masmavi üstümde dursan da.
kaşınla gözün arasında
gördüm de küçük dünyamı
bucaksız denizine daldım
ıslanamadım aşkında
uğruna başım koydum
savruldum savruldum yolunda
Sen giderken güneşi koyucam cebine
Olur ya! Üşürsün diye ayazlarda
Sen giderken son gülücüğümü vericem yüzüne
Olur ya! Üzülürsün diye yollarda
Sen giderken... Her şeyi...
sokağa çıkıyorum
iyi günler diliyorum hayata
gönlümde bahar, gönlümde yaz
ama;
ilk insanla karşılaşınca
olmuyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!