İsmail Recep Nur Şiirleri - Şair İsmail ...

İNTİZAR
Dayasamda kafamı,sert bildiğim kayaya,
Kapasam gözlerimi,açmayıp hiç uyanmasam,
Haram kılmamış olsaydı,Zül Celal-i Vel İkram,
İçsem de kana kana,Sarhoş olup ayılmasam.
.......

Yine uykusuz yine sensiz,kahır dolu geceler,
Baktığım her köşedesin,sanadır bu dizeler.
Ben sözümün ardındayım,sen gönlümün içinde,
Dilim unuttu sanma,Kalbimdedir o heceler.

Gözler kalbin aynasıymış,o kutunun anahtarı,

ISSIZ

Dağıldı meclisler,kalmadı sefası,
Sensiz oturduğum,masalar bana ıssız,
Her taraf da bir mahşer,sensiz bir kalabalık,
İnsanlar içerisinde,gönlüm bana ıssız.

İLTİCA
Gelmişiz bilinmezden gideriz bilinmeyene
Bilene ayan olup bilmeyene bilinmeyene
Açtım ellerimi Ya Rabb! Vechinin Celaline
Saltanatının azameti Hakkı için Ya Rabb Medet.
15.12.2003

Çiçeklerden taç yapmış saçlarının üstüne,
Alıp bir yerlere götüren o kahve rengi gözler,
Tekrar görmek ne güzel,yıllar sonrasında bile,
Yüreğimi benden alıp,tutsak eden o gözler

Kulağımda çınlayan yıllar öncesi sesi,

Açtım sana bir kere, sevgi dolu kalbimi,
Sözüme pişman oldum,her sözüme bin tövbe,
Düştüm yanardağ misali,bir gönül volkanına,
Narımı kendim taşıdım,her közüme bin tövbe..

NEFESİN

El yordamıyla tırmanılan,Görmeyen gözler ile.
Dönüşü olmayan yol,İleri ama hep ileriye,
Tek sermayen nefesin,Bir sonraki bile meçhulde,
Tut malını Elinde ise,Hapis et onu ciğerlerinde.

Nerelerdesin ay yüzlüm, güzel gözlü sultanım,
Sevdim seni dediğime; bin pişman ettin beni,
Selam vermezdin belki, görürdüm pencerende,
Şimdi o gül yüzüne, hasret eyledin beni…

Bilseydim söylemezdim, ifşa etmezdim sırrımı

Hanginiz daha güzel , o tos pembe çiçekler mi ?
Yoksa o gül yüzün mü , Beni sana meftun eden….
Seni öyle sevmişim ki , gönlüme nakış çehren,
O gözlerin değimli , Bu sevdaya mahkum eden.

Seni ne çok sevmişim ,yüreğimdeki tatlı peri ,

Tat aldığım her nimet nimet değil eza olmuş,
Yalnız Kaldığım haneler evim idi hücrem olmuş,
Bayram gelmiş seyran geçmiş,manasız bomboş olmuş
Gelip geçmiş ahh ile ömür,yol yarı; Saçlar ap ak olmuş.

O ki garip gönüle avu merhem diye umut olmuş,