Tel tel dökülmüş bir ruhun
Geride bıraktığı posası
Ve çürümüş bedini ile baş başayım
Yalnızlığın en ucra köşesinde
Duraksamadan dönen girdabın dibinden
Beni seveni sever aldatmam
Kaypak değilim böyledir huyum
Sözün eriyim seni kandırmam
Yanlış değilim böyledir huyum
Başka tanımam sevgilim varken
Bozkurtça yaşar bozkurtça severim
Öfkemi kapatır kör kütük giderim
Sevdama sarılır pusuda dirilirim
Bozkurtça yaşar bozkurtça ölürüm
Ayazım karanlık sabahım zemheri
Gerçek seveni ayırmaz ölüm
İkimiz birden nazara geldik
Boşuna çaba harcama gülüm
Bu aşkın artık sonuna geldik
Olmaz dediler nasılda sevdik
O zalimi boşa sevdim
Yanan bendim deli gönül
Bu genç ömrü heder ettim
Buda geçer deli gönül
Lime lime oldu içim
Karanlığa gömülmüş
Ruh gibiyim bu gece
Parça parça bölünmüş
Bir benmiyim sadece
Yemin ettim Gitmeye
Verdiğim emekler zay olmuş sende
Değeri kıymeti yokmuş yanında
Bir lokma ekmeğe tav olur hayvan
Bu kadar vicdansız olurmu insan
Erimez mi sandın hiç kardan adam
Hasret çeken sevenlere
Polat yazdı bu şarkıyı
Acımadan Gidenlere
Çalıp çalıp hep Haykırdı
Aldım ele kırık sazı
Basımda bin bela var
Ne olacaksa olsun yar
Biliyorum sonu zarar
Bu şehri yakasım var
Atara atarim var
İçimde dinmeyen binlerce kahır
Adın bende saklı can Diyarbakır
Sana kötü diyen görmesin hayır
Ben senden razıyım gül Diyarbakır
Gündüze güneşim aysın geceye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!