Karanlığa gömülmüş
Ruh gibiyim bu gece
Parça parça bölünmüş
Bir benmiyim sadece
Yemin ettim Gitmeye
Verdiğim emekler zay olmuş sende
Değeri kıymeti yokmuş yanında
Bir lokma ekmeğe tav olur hayvan
Bu kadar vicdansız olurmu insan
Erimez mi sandın hiç kardan adam
Hasret çeken sevenlere
Polat yazdı bu şarkıyı
Acımadan Gidenlere
Çalıp çalıp hep Haykırdı
Aldım ele kırık sazı
Basımda bin bela var
Ne olacaksa olsun yar
Biliyorum sonu zarar
Bu şehri yakasım var
Atara atarim var
İçimde dinmeyen binlerce kahır
Adın bende saklı can Diyarbakır
Sana kötü diyen görmesin hayır
Ben senden razıyım gül Diyarbakır
Gündüze güneşim aysın geceye
Yaşarken kimse acımadı da
Mezar kazmadan toprak attılar
Yazık değil mi bu garip kula
Canlı cenaze gibiyim (be) usta
Cansın candasın yürek yarısın
Sen bana benden daha yakınsın
Dünya bir yana sen bir tarafa
Kıyamam sana gönlüme aşksın
Kader ipimiz seninle bağlı
Sanki ben ölüyüm toprak olmuşum
Yaşanan ne varsa hiçe sayıyor
Sevdası kalbimde şimdi uçurum
Ardına bakmadan çekip gidiyor
Söylenen sözlere kulak asmıyor
İnsanım ben insan şaşar beşerim
Hata kuldan gelir adem örneğim
Mahkemem ahiret dünyadır evim
Cezamı sen verme yaradan versin
İnsansın sen insan Allah değilsin
Derdim büyük dostlar dinleyin hele
Ruhuma sıkışmış bir büyük kaya
Yaralarım göz göz bulunmaz çare
El verin ne olur çıkayım düze
O yar bana zulüm Bahtıma kara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!