İsmail Karakurt (d. 1964) , şair, edebiyat öğretmeni.
Yozgat Sarıkaya Emirbey Köyü doğumlu. İlk ve orta öğrenimini Yozgat ve Kayseri'de tamamladı. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümünden 1989'da mezun oldu.
Yazmaya üniversitede okuduğu yıllarda başladı. Şiir ve yazıları Aylık Dergi, Albatros, Araf, Argos, Dergah, Hece, Kanat, Kayıtlar, Kırağı, Kum Yazıları, Milli Eğitim, Palandöken, Yalnızardıç, Yedi İklim’de yayımlandı.
Şiirlerinde varlığın ve hayatın anlamı üzerinde yoğunlaşarak, coşkulu ...
Bitti. Çağır beni
Su sesli. Hem tütsü hem zehir
Sararmış kitapların
Tozlu nesnelerin arasından
Uzak, ıssız bir yere
Lekesizliğe!
“Bizim varlığımız da yokluktur.”
Mevlâna
Sen yoğ isen
A ş k o l m a z.
Ben ki tüterim âşikâr bir ağuda
Gök bitti
Hırkama yapıştırılmış kuş resimleri
Çocukluğumu bir kitap gibi
Kapatmışlar anne
Akmıyor artık o nehir
‘eğildik
güneşin bürdesi düştü üzerimizden’
yüzümüzde ikindiler birikiyor, dilimizde sözcükler
zamanın korkuluğunda bir kuş
gibi duruyordu evren
Kuytularda ışıldayan bir endişeyim ben
Yüreğimi serdim zamanın titreşen aralıklarına
Orda... uçuşuyor dünya.
Mevsimlerime dil veriyor baharın fecri
Mevsimlerime, mesellerime, bülbüllerime
İnce turnasıdır mecaz
Sevgiler, cümle cana.
Rüyalar çağırmasa da oğul
Ben bir bozkır karıncasıyım
Yoldayım süzüle incele
Seninle konuşmak bir nasip işte
Toprağa taşa, kurda kuşa
Göğün kırlangıcı yıldızlara
Yerin sorusu yolculara
Anlattığını, bana da anlat.
Yoldaydım; bu dedim, işte bu:
Elmanın sesini duydum!
Elma mı dedim;
Elma dediğim, bir ses
Elma dediğim, sesindeki şiir
Yusuf, “Günlere eylül gelmiş”
Yurt eylemiş güzü, diyorlar!
Ki ben, güne neresinden başlasam
Biliyorum şaşırtmayacak kimseyi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!